Ludzie współcześni żyją w rzeczywistości, której elementem staje się sztuka w jej różnorodnych formach: architektura i plastyka, muzyka i piosenka, teatr i film, literatura i poezja są dziś mówiąc językiem autorki – bliżej człowieka. Po raz pierwszy w historii ludzkości tak wiele ludzi znajduje dostęp do tak bardzo różnorodnych dzieł artystycznych.
Język sztuki – obok języka nauki i techniki – staje się swoistym językiem porozumienia ludzi z rzeczywistością zewnętrzną i wewnętrzną, przekształcaną w ich społecznym działaniu.
Książka przeciwstawia się zarówno powierzchownym i ciasnym przekonaniom tych, dla których sztuka jest tylko rozrywką i niebezpieczną fantazją, jak i zarozumiałym i fałszywym przeświadczeniom tych, wedle których sztuka stanowi izolowane królestwo znawców i snobów. Wskazując zaś, iż sztuka – zupełnie tak samo jak nauka i technika – tworzy rzeczywistość nową, wykraczającą poza granice tego, co wyznacza ludziom ich byt przyrodniczy i osiągnięte przez nich warunki społeczno-materialne, wykazuje równocześnie, iż sztuka – jak nauka i technika- służy ludziom w ich twórczej działalności, w wychowanie estetyczne jest wychowaniem człowieka.
fragmenty przedmowy Bogdana Suchodolskiego